De wondere wereld van de vrijwilliger

Hoe ben je hier terecht gekomen?

‘Ik heb de gezegende leeftijd van 67 jaar bereikt en via een lange route, die mij langs de KLM, Nationale-Nederlanden, de dienstplicht en uiteindelijk een veertigjarig dienstverband bij ABN-AMRO voerde, ben ik als vrijwilliger in Franciscus terechtgekomen. Doordat mijn toenmalige buurman altijd erg enthousiast was over de zorg in Franciscus, ben ik hier eens gaan informeren naar de mogelijkheden. Ik vind het namelijk fijn om nog onder de mensen te zijn én ik wilde nog actief bezig blijven. 

Op mijn 17e ben ik begonnen met werken. Na een leven lang werken vond ik het wel welletjes. Ik ben uiteindelijk 3 jaar eerder met pensioen gegaan. Ik heb vrijwel mijn hele leven rechtstreeks met klanten gewerkt en zodoende heb ik dus best wel wat ervaring op dat gebied. Omdat er zoveel verschillende soorten mensen rondlopen is het contact met iedereen weer anders. Dat heb ik altijd bijzonder leuk gevonden in mijn werk. Mijn vrijwilligerswerk, waarin ik opnieuw ontzettend veel in verbinding sta met veel verschillende mensen, past dus echt uitstekend bij mij.’

Mijn vrijwilligerswerk, waarin ik opnieuw ontzettend veel in verbinding sta met veel verschillende mensen, past dus echt uitstekend bij mij.

En, hoe bevalt het werken als vrijwilliger in ons ziekenhuis?

‘Heel goed! En het grappige is dat er op de één of andere manier best wel raakvlakken zijn tussen mijn vrijwilligerswerk en het werk dat ik altijd heb uitgevoerd als klantadviseur bij de bank. Wat ik hiermee bedoel te zeggen is dat iedereen met een bepaald doel naar bijvoorbeeld een bank of het ziekenhuis komt. Kortom: er moet iets onderzocht of geregeld worden waarbij het mij in de loop van de tijd is opgevallen dat je tijdens deze contacten regelmatig ook deels  als een soort maatschappelijk werker fungeert.  Bij een prettig contact vertellen mensen bijvoorbeeld veel meer over zaken die weinig tot niets te maken hebben met het doel waarvoor zij een instantie bezoeken. En dan is een luisterend oor wel zo prettig. En soms kan het meehelpen dat de vrijwilliger zelf ervaringsdeskundige is in het ziekenhuis.’

Hoe combineer je jouw vrijwilligerswerk met jouw pensioen?

‘Na mijn pensioen had ik vrij snel door dat ik nog wel iets wilde blijven doen. Ik ben dus ook vrij snel aan de slag gegaan als vrijwilliger hier in het ziekenhuis, maar ik heb ook artikelen geschreven voor de wijkkrant, was betrokken bij de zaalvoetbal op de woensdagavond en ik trok er regelmatig met mijn fiets op uit om mooie plekken te ontdekken in of rondom Rotterdam. Daarnaast ben ik pro-deo gediplomeerd sportmasseur voor familie, vrienden en andere intimi. Kortom: ik had nog steeds een druk sociaal leven en alles liep op rolletjes. Maar, toen kwam Corona om de hoek kijken. De gevolgen daarvan zijn volgens mij wel bekend, maar ook voor mij kwam er dus heel veel stil te liggen. Ik schrijf graag, dus gelukkig heb ik regelmatig verhalen geschreven die ik dan weer plaats op mijn Facebookpagina. Leuke verhalen, maar ook minder leuke. Dat heeft mij wel geholpen tijdens dat verplichte thuiszitten! Gelukkig ligt die periode nu weer achter ons en heb ik mijn sociale leven weer opgepakt en kon ik dus ook weer aan de slag in het ziekenhuis!’

Wat maak je zoal mee als vrijwilliger?

‘Het is een geweldige functie, waarbij van alles en nog wat de revue passeert. Zo was er eens een bezorgde dochter die belde of we wisten waar haar vader gebleven was. Op de één of andere manier wist iedereen wel dat hij in het ziekenhuis was, maar niemand kon op dat moment vertellen waar. Totdat we een oproep kregen om een meneer (met een rollator) van het bloedprikken te begeleiden naar een andere polikliniek. Het bleek die bewuste meneer te zijn en al snel bleek waarom hij zoek was geraakt. Meneer was namelijk het hele ziekenhuis doorgelopen waardoor hij verdwaald was en niemand hem meer kon traceren.  Maar: eind goed, al goed! 

Wat ik ook mooi vindt is dat mensen die minder mobiel zijn de balie passeren en een aanbod om met de rolstoel gebracht te worden regelmatig afslaan. Met enige misplaatste trots hoor ik dan: ‘’nee hoor, het gaat wel!’’. Maar je ziet ze twijfelen en na nog eens 2 meter houden ze in: ‘’doet u toch maar wel’’. Het is fijn om dan te kunnen helpen.’

Wat maakt jouw werk als vrijwilliger bijzonder? 

‘Ik zie veel contrasten in het ziekenhuis. Een blijde en opgeluchte man belt 3 meter verderop zijn zoon om te vertellen dat hij schoon is verklaard. Prachtig nieuws! Maar even verderop staat een huilend meisje. Mijn collega snelt erop af en al snel blijkt dat ze haar mama is kwijtgeraakt. Mijn collega geeft haar een aai over haar bol, een snoepje en daar komt mama al uit de Apotheek aangelopen: opgelost! 

Laatst liep ik met een blinde man mee naar boven. Merkwaardig genoeg wist hij precies aan te geven of het druk is in de hal en hoeveel mensen zich daar op dat moment bevinden. Dat vond ik erg bijzonder! Soms mag ik een een bloemetje brengen naar de kersverse moeder van een zoon of dochter die na de geslaagde bevalling helemaal gelukkig in haar bed zit of ik mag een bloemetje brengen na een geslaagde operatie. En even later maak ik een praatje met een meneer, die al ruim 2 uur weggedoken onder zijn hoed in het restaurant zat. Je weet nooit met wat voor een spanning die man daar zit. Gewoon even wat aandacht geven als vrijwilliger is al heel fijn.

Helaas zie ik af en toe ook familieleden die troost bij elkaar zoeken in de hal. Ongetwijfeld na een slecht bericht. Er gebeuren natuurlijk ook heel wat minder leuke dingen in het ziekenhuis. Het is fijn om mensen dan wat extra aandacht te kunnen geven. We brengen geregeld patiënten naar een afspraak op een polikliniek, mensen zijn daar erg blij mee en sommigen hebben hele verhalen. 

Je leven kan in een luttele seconden van pech, een val of een ander ongeval drastisch veranderen.

Zo maakte ik laatst een praatje met een jonge man. Hij had een leuke, ontspannen middag in de plaatselijke sauna geboekt. Helaas was hij op de gladde vloer ongelukkig gevallen waardoor hij inmiddels al weer 2 maanden in de weer was om te herstellen. Ik kan nog uren doorgaan met verhalen vertellen over de mensen die ik ontmoet, maar waar het voornamelijk op neer komt in het ziekenhuis is dat je leven in een luttele seconden van pech, een val of een ander ongeval drastisch kan veranderen.’

Wat geef je mensen mee ook als vrijwilliger aan de slag willen gaan?

‘Dat het prachtig werk is. Zoiets kleins als het bieden van een luisterend oor kan voor een ander al zoiets groots zijn. Daarmee kunnen wij dagen beter maken. Het is erg fijn om in zo’n rol aan de slag te gaan. Ik hoop echt dat mijn verhalen – en ik heb er nog veel meer als je straks naast mij staat in de hal – je nu al een mooi inkijkje geven in het werk van een vrijwilliger in het ziekenhuis.’ 

Wil jij, net als Ed, ook vrijwilliger worden bij Franciscus? Bekijk onze vacatures voor vrijwilligerswerk of meld je aan voor Tour de Franciscus voor vrijwilligers, waarin we een kijkje nemen in het ziekenhuis.